ochtendschimmen

Deze schemerige wereld kan alleen bestaan door het contrast van het schemer met het licht van het middaguur, wanneer ogen samen worden geknepen tegen de felle zon.

Overdag fluisteren de daglevers om de ochtendschimmen niet te waken. Het is zo stil overdag dat je de wolken voorbij kan horen komen. De reigers eten de overblijfselen van de schemerhappen. Ze weten precies wanneer ze zich moeten tonen. Maar een enkele brutale reiger komt wel eens wat vroeg. Hij graait de schemerhap van de ochtendschim en confronteert hem met de dag die gaat komen. Reigers zijn in deze stad wel twee meter groot maar vallen nauwelijks op door het grijs van de straten. De daglevers schuwen de reigers niet. De reigers zijn wel eens waar vaak groter dan de gemiddelde daglever, maar ze weten razend goed dat de daglevers niets te bieden hebben. Katten sluipen vroeg in het rond en roddelen bij de daglevers wie de mooiste ochtendschimmen waren.

Daglevers zijn in sterke minderheid in de stad en hun enige reden van bestaan is het hebben van een chronische slaapstoornis. Ze worden hierdoor gedwongen de donkere uren van de nacht te gebruiken om hun ogen te sluiten. Voor sommige daglevers is de verleiding te groot en het zijn zij die in de vroege ochtend toch opstaan om in de mist een frisse duik nemen in de koude grachten om zo vanuit het water in het geniep de ochtendschimmen te bespieden. Daglevers zijn namelijk voormalige ochtendschimmen. Maar behoren nu tot een andere orde. De orde van de dag. Overlopers, uitgerangeerd. Slechts omdat ze verslaafd raakten aan de zon.
Gelukkig ze zijn ergens best functioneel. Zo kunnen de vroege daglevers in de schemertijd banen hebben als hartencheckers, vochtpijlcontrolleurs of warmhartige chauffeurs. Die zijn hard nodig in de schemertijd. Hun frisse krakende hersenen herkennen vocht tekorten als geen ander of kunnen de lichaamsfuncties van de ochtendschimmen tijdelijk overnemen zodat de ochtendschimmen in zijn sluimerstand kan door bestaan. De daglevers die als warmhartige chauffeurs werken rijden met de glijmobiel langzaam door de straten. Opzoek naar ochtendschimmen die in een labyrint terecht zijn gekomen en niet meer zelfstandig hun weg naar het slaapdepot kunnen vinden. Een van de mooiste banen voor de daglever is de controlekamer
hoog in de lucht. Maar deze exclusieve baan is er alleen voor daglevers die pas zijn overgelopen. Zij hebben nog het verst in het geheugen waar ze moeten zoeken naar ochtendschimmen waarvan de dood misschien nabij. Daar boven in de controlekamer is een vernuftige machine die op de radar locaties van deze ochtendschimmen kan opsporen. Als de alerte daglever een ochtendschim oppikt die al door de dieppaarse klauwen van de dood vastgegrepen wordt komt de daglever gauw in actie. Hij zend een signaal uit van de locatie naar de rattendienst die vliegensvlug er naartoe rent. Ja echt, ratten. De ratten zijn zich gaan vervelen door de ochtendschimmen. Met het makkelijk verkrijgen van de vele schemerhappen misten de ratten hun jacht maar werden ook
te groot voor de kiertjes en riolen. Ze wilden gelijktijdig iets terug doen voor de ochtendschimmen als dank voor de appetijtelijke happen die ze naar hen toewierpen. Zonder die happen waren ze nooit geëvalueerd tot volwaardige ratten ter grote van het vroegere vervoersmiddel, de auto. Na een lang debat hebben de daglevers en de ratten het op een akkoordje gegooid. De rattendienst was in leven geroepen.

Dit zonder overleg met de ochtendschimmen. Dat vonden de ratten en daglevers veel te lastig en bovendien voelde het hebben van een beetje macht veel te goed. De hele stad draaide al om de ochtendschimmen dachten de gekrenkte daglevers die stiekem altijd een verlangen naar de ochtendschemering bleven koesteren.
Het besluit van de ratten en daglevers had korte tijd grote verwarring als gevolg. Wanneer de rat in dienst reageerde op het signaal vanuit de controlekamer haastte hij zich naar de ochtendschim die zich veelal in bosjes, goten of te water bevonden. Terwijl de rat de ochtendschimmen met zijn staart vastpakte en op zijn rug zette ontwaakten sommige ochtendschimmen. Waarop ze
bij het zien van de rat verstopte schemerhappen naar de rat toe ging werpen. Inmiddels heeft
de rattendienst hier een trucje voor gevonden. Om dit te voorkomen houdt de rat voortaan de ochtendschim in zijn bek tijdens de reddingspoging zodat de bewegingsruimte van de eventueel ontwakende ochtendschim beperkt blijft.

Terwijl de daglevers de stad weer klaarmaken voor de nacht liggen de ochtendschimmen in het slaapdepot te herstellen in gigantische bedden. Voor de hoogsensitieven onder de schimmen is de ervaring van het vinden van hun bed vergelijkbaar met een frisse duik in de mediterraanse zee op het heetste moment van de dag. De reigers eten de straten schoon en de rattendienst graven holen voor de ochtendschimmen die te laat in de ochtend zijn gevonden.

Tegen het vallen van de avond komen daglevers van buiten de stad de nacht van voorraad voorzien. Dit hoeft gelukkig niet meer zo stil want ochtendschimmen zullen op dit moment langzaam ontwaken om zich klaar te maken voor de nacht. Met een grote tank worden de vaten weer gevuld, glazen schoon geblazen, pizzadeeg gekneed, eetmuren paraat gemaakt en de zakken van handelaren weer gevuld. De nachtdienst maakt zich klaar om dienstbaar te zijn aan
de potentiële ochtendschimmen. Het zijn ook zij die het dichtstbij de ochtendschimmen kunnen komen. Ze trekken samen de nacht op en het is niet geheel uitzonderlijk dat een aantal van de nachtdienst op goede nachten in een ochtendschim eindigen. Maar zij die hun rol uiterst serieus nemen en volledig in dienst blijven van de potentiële ochtendschimmen verkeren zich in een gevaarlijke situatie bij het vertrekken van het donker. Zij spreken tegen deze tijd een andere taal dan de ochtendschimmen. Het is een zeer delicate klus en niet voor iedereen weggelegd om de potentiële ochtendschimmen vloeiend in de schemering te begeleiden. Dit alles zonder zichtbaar te zijn. Gelukkig hebben ze de hele nacht om rond de potentiëlen te bewegen en in te schatten hoe ze de nacht moeten eindigen. Terwijl de nachtdienst het ijs klaar zet en de eerste frieten in de frituur gooit wacht de avonddienst voor het juiste moment om hun laatste klus uit te voeren.

Secure daglevers staan klaar om aan de slag te gaan om het exacte moment dat de avondzon, weer goud gekleurd, voor te zijn. Ze bewegen zich vlug door de stad en gooien overal oplosbare ballonen gevuld met het sterkste ontsmettingsmiddel die er is. Dit alles om de stad in avondzon veelbelovend te laten stralen. Dit is een erg belangrijke taak want het is essentieel voor de ochtendschimmen om in de illusie van een schone stad te starten waar alle mogelijkheden nog voelbaar zijn. Zodat ze als warm gloeiende maagden met blozende wangen de nacht in gaan
om er vervolgens als benevelde zeelui de ochtendschemering in kunnen treden. Om overdag in de vergetelheid te raken en in de nacht weer op te duikelen. De zeer ervaren ochtendschimmen slaan dit stuk over. Zij leven in een permanente extase van schemering en nuttigen hun verdovende middelen alleen niet wanneer zij door de rattendienst of warmhartige chauffeurs in het slaapdepot zijn gebracht. Deze ochtendschimmen zijn eigenlijk een schande voor de stad. Het zijn oppervlakkige ochtendschimmen.
Om een volmaakte, ultieme, je zou kunnen zeggen een hemelse ochtendschim te kunnen ervaren moet je eerst veel gedanst hebben zodat je ledenmaten moe zijn en je het eelt op je voeten kan voelen maar gelijktijdig in je lichaam overal energie tintelingen voelt. Andere lichamen hebben gevoeld en hun zweet nog kunnen ruiken. Moet je eerst zoveel praten, zingen en schreeuwen om je stembanden te kunnen voelen scheuren. Maar zo gedosseerd dat er in de ochtendschemering uit die dieprode mond een hees gezang komt. Moet je zoveel hebben genuttigd, en dit komt heel precies, om zo onder invloed te zijn om je huid te kunnen voelen ademen. Je maag een zee in zich heeft waar de olijven van je martini’s als boeien in dobberen. Een gloeiende buikwand met onderin kronkelende en samentrekkende darmen als slangen op de zeebodem. Vlagen van kots ruiken die bedwelmd worden door de geur van natte straten. Je dicht genoeg bij de boxen hebt gestaan
om je oren nu buiten te horen suizen als de wind. Je glanzende ogen uitpuilen met rode aders als kleine riviertjes stromend door het polderlandschap. Om in een staat te komen waarin je alleen nog kan leunen op de ochtenddauw met wie of wat zich daar ook bevindt. Wanneer er net genoeg licht is om te dwalen zonder verdwalen, maar donker genoeg om je te kunnen verschuilen onder de schaduwen van de nacht. Het moment waarop je begint te zweven. Het grensgebied waarop je alles voelt en niets tegelijkertijd. Wanneer je gedachten een gecompliceerd web zijn waarin alleen jij de weg weet.
De mooiste ochtendschimmen zijn zij die stralend in hun hoogtij de schone, bruisende gouden stad betreden en in de ochtendschemering als verwelkte bloemen ronddwalen. Nog niet in slaap, maar vol met nieuwe ervaringen die voort zullen vloeien in de snel naderende dromen. Het uur van de schemering waarin je wordt gedragen. Waar alle tegenstrijdigheden je bewust maken van leven.